Αρθρίτιδα με Gonor - Ασθένεια των αρθρώσεων, αναπτύσσοντας σε ασθενείς με οξείες ή χρόνιες gonorads. Ο επιπολασμός του είναι ανάλογος με τον επιπολασμό της γονόρροιας.
Περιεχόμενο
Συμπτώματα πυώδους αρθρίτιδας
Η αρθρίτιδα συμβαίνει συνήθως μετά από 10–30 ημέρες μετά την έναρξη της οξείας αληθινής ουρεθρίτιδας (Φλεγμονή της βλεννογόνου μεμβράνης της ουρήθρας) ή λίγους μήνες αργότερα, με χρόνια γοορρυφική ουρηθρρίτιδα, προστατίτιδα, φλεγμονή των εξαρτημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε γυναίκες που πάσχουν από μη αναγνωρισμένους γοορρούς, η αρθρίτιδα μπορεί να είναι η πρώτη σαφής εκδήλωση, με τα σημεία που προκαλούν συχνά υπάρχει τοκετός, έκτρωση, εμμηνόρροια. Η αρχή της αρθρίτιδας είναι συνήθως οξεία, η κλινική εικόνα αναπτύσσεται πλήρως μέσα σε λίγες μέρες. Η ασθένεια προχωρά με τύπο ολιγοαρθρίτιδας (Πολυαρθρίτιδα με αλλοιώσεις μόνο λίγων (δύο ή τριών) αρθρώσεων), λιγότερο συχνή — πολυαρρίτιδα (ασθένειες στις οποίες συμβαίνει η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου) · Το γόνατο, ο αστράγαλος, ο αγκώνων και οι αρθρώσεις ακτίνων επηρεάζονται. Χαρακτηρίζεται απότομα έντονη, μερικές φορές οδυνηρό, σύνδρομο πόνου, τοπική ερυθρότητα του δέρματος και αυξάνουν τη θερμοκρασία του.
Ακτίνες Χ με οξύ ή μυστικά της γονοκοκκικής αρθρίτιδας στην αρχή της νόσου, εντοπίζεται οστεοπόρωση, μερικές φορές εξαιρετικά έντονη ένταση («ποτήρι»). Το αποτέλεσμα της γονορθής αρθρίτιδας είναι συχνά η δευτερεύουσα παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα. Είναι σημαντικό πριν από τη θεραπεία της θεραπείας για την παραγωγή βακτηριολογικής σποράς αρθρικού υγρού, ακολουθούμενη από ταυτοποίηση του ειδικού μικροοργανισμού.
Η διάγνωση της γονορθής αρθρίτιδας μπορεί να θεωρηθεί απολύτως αποδεδειγμένη όταν εντοπιστεί το gonococci στην άρθρωση. Σε άλλες περιπτώσεις, η διάγνωση βασίζεται στην αρθρίτιδα και την ουρογεννητική γονόρροια.
Η οξεία γονοκοκκική αρθρίτιδα πρέπει να διακριθεί από την αμέρεια αρθρίτιδα άλλης προέλευσης (σταφυλοκοκκικά και t. ΡΕ.), ειδικά όταν δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις επικοινωνίας με μια γονακοκκική μόλυνση. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει διάκριση μιας αρθρίτιδας gonduct από την αρθρίτιδα στο σύνδρομο Reiter. Υπέρ του τελευταίου, τα συμπτώματα της βλάβης των ματιών (επιπεφυκίτιδα), η βλεννογόνο μεμβράνη του στόματος, το δέρμα (ωχροκη κερατοδερμία), η απελευθέρωση οργανισμών τύπου ιού (galloprov ή βενζόριο).
Θεραπεία της τιμής αρθρίτιδας
Σε οξεία περίοδο — Ειρήνη και άνετη θέση για το επηρεασμένο άκρο χρησιμοποιώντας μαξιλάρια ή κυλίνδρους, ξηρά θερμότητα στην άρθρωση. Να συνταγογραφήσετε πενικιλλίνη στο 1–2 εκατομμύρια μονάδες ανά ημέρα ή τετρακυκλίνη μέσα σε 250 mg 4 φορές την ημέρα για 7– 10 ημέρες. Σας συνιστούν επαναλαμβανόμενες ημερήσιες προσδοκίες (αναρρόφηση) του αρθρικού υγρού (με πυρετό αρθρίτιδα) και την λήψη αντιφλεγμονώδεις παρασκευασμάτων (ινδομεθακίνη, σχοινί, βουταδόνιο, ακετυλοσαλικυλικό οξύ κλπ.). Ελλείψει αποτελέσματος από άλλα φάρμακα, η παρατεταμένη ροή της αρθρίτιδας, δηλαδή σύνδρομο πόνου με μη-επανό αρθρίτιδα επιτρέπεται να χρησιμοποιεί τα κορτικοστεροειδή φάρμακα.
Κάτω από την ανύψωση των φλεγμονωδών φαινομένων, το μυϊκό μασάζ και η θεραπευτική γυμναστική, οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες (SOLUX, διαθερμία, εφαρμογές παραφίνης) συστηματικά συνταγογραφούνται συστηματικά. Η θεραπεία του θέρετρου με τη χρήση εφαρμογών λάσπης εμφανίζεται στα υπολειπόμενα φαινόμενα στις αρθρώσεις.
