Στην ανάπτυξη του συνδρόμου αντιφωσφολιπιδίου, η κληρονομική προδιάθεση και η παρουσία βακτηριακών ή ιογενών λοίμωξης διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου αντιφωσφολιπιδίου επαναλαμβάνονται θρόμβωση.
Περιεχόμενο
Η έννοια του συνδρόμου αντιφωσφολιπιδίων και της εγκυμοσύνης
Μεταξύ των λόγων για τους λόγους της συνήθους απιονιστικής εγκυμοσύνης, η επίδραση των αντισωμάτων (αυτοάνοσων αντιδράσεων) έχει ιδιαίτερη σημασία για ορισμένα φυσικά φωσφολιπίδια στις διαδικασίες εμφύτευσης, ανάπτυξης, εμβρύου και ανάπτυξης εμβρύων, την πορεία της εγκυμοσύνης και το αποτέλεσμα της γέννησης.
Ορος «Σύνδρομο αντιφωσφολιπιδίου» Μια ομάδα αυτοάνοσων διαταραχών υποδεικνύεται, χαρακτηριζόμενη από μια σημαντική ποσότητα αντισωμάτων σε φωσφολιπίδια που περιέχονται σε πλάσμα αίματος (αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα), καθώς και σε εκείνα που σχετίζονται με αυτά τα φωσφολιπίδια γλυκοπρωτεϊνών.
Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο Παράγοντες κινδύνου
Ένας από τους παράγοντες του συνδρόμου αντιφωσφολιπιδίου είναι μια γενετική προδιάθεση σε αυτή την παθολογία. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η παρουσία βακτηριακής ή ιικής λοίμωξης, η οποία δεν αποκλείει τη δυνατότητα ανάπτυξης θρομβωτικών επιπλοκών.
Για την εφαρμογή της παθολογικής διαδικασίας, η παρουσία στο σώμα όχι μόνο αντισώματα σε φωσφολιπίδια, αλλά και ως λεγόμενοι συμπαράγοντες, όταν συνδέονται με τα οποία σχηματίζονται τα αληθινά σύμπλοκα αντιγόνου αντισώματος. Ως αποτέλεσμα της δράσης διαφόρων παραγόντων του εξωτερικού και του εσωτερικού μέσου (ιογενή λοίμωξη, κακοήθη νεοπλάσματα, η επίδραση των φαρμάκων), η αλληλεπίδραση των αντιφωσφολιπιδίων αντισωμάτων με τους συμπαράγοντες, οι οποίοι οδηγούν σε σοβαρές διαταραχές στο σύστημα πήξης του αίματος. Επιπλέον, παραβιάζονται οι διεργασίες της μικροκυκλοφορίας και υπάρχει αλλαγή αγγειακού τοιχώματος.
Τύποι συνδρόμου αντιφωσφολιπιδίου
Επιλέξτε το σύνδρομο πρωτεύοντος και δευτερεύοντος αντιφωσφολιπιδίου. Η παρουσία του δευτερογενούς αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου οφείλεται σε αυτοάνοσες ασθένειες (με συστηματικό κόκκινο λύκο, οζίδιο περιτριρίτης κλπ.), ογκολογικές, μολυσματικές ασθένειες, καθώς και με τον αντίκτυπο ενός αριθμού φαρμάκων και τοξικών ουσιών. Συνεπώς, με το σύνδρομο πρωτεύοντος αντιφωσφολιπιδίου, λείπουν οι εισηγμένες ασθένειες και καταστάσεις.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, απομονώνεται το λεγόμενο σύνδρομο καταστροφικού αντιφωσφολιπιδίου, το οποίο χαρακτηρίζεται από ξαφνικά αναδυόμενη και ταχέως αναπτυσσόμενη ανεπάρκεια στο έργο σημαντικών φορέων, συχνότερα σε ανταπόκριση σε παράγοντες όπως μολυσματικές ασθένειες ή επιχειρησιακές παρεμβάσεις. Το σύνδρομο καταστροφικού αντιφωσφολιπιδίου εκδηλώνεται από μια απότομη μειωμένη κυκλοφορία του εγκεφάλου και στεφανιαίας κυκλοφορίας (παροχή αίματος στην καρδιά), μια περίπτερα (αναστολή της συνείδησης), αποπροσανατολισμού, πιθανώς την ανάπτυξη οξείας νεφρικής και επινεφριδίων ανεπάρκειας, μεγάλη θρόμβωση σκάφους.
Συμπτώματα και επιπλοκές της νόσου
Μία από τις κύριες και πιο επικίνδυνες εκδηλώσεις της νόσου είναι συχνά επαναλαμβανόμενη επαναλαμβανόμενη θρόμβωση. Βεννητική θρόμβωση, εντοπισμένη σε βαθιές φλέβες των κεφαλών, οι οποίες συνδέονται με τον κίνδυνο dromboembolism των υποκαταστημάτων των πνευμόνων αρτηρίων. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις τρυμπόκωση νεφρών και ηπατικών φλεβών. Θρομβωτικές αλλοιώσεις του αχυρώνα, συνδεδεμένα, κατώτερα φλέβα κοίλα, εγκεφαλικά σκάφη, αρτηρίες και φλέβες του αμφιβληστροειδούς, μεγάλα σκάφη των κάτω άκρων, διάφορα τμήματα αορτής. Οι κλινικές εκδηλώσεις της αρτηριακής θρόμβωσης είναι το περιφερειακό gangrene, το σύνδρομο ARC, η τύφλωση, οι διαταραχές του εγκεφάλου κλπ. Ο κίνδυνος των θρομβωτικών επιπλοκών αυξάνεται με την πορεία της εγκυμοσύνης και στην περίοδο μετά τον τοκετό.
Είναι γνωστό ότι το σύνδρομο αντιφωσφολιπιδίου οδηγεί σε ανεπτυγμένη εγκυμοσύνη, η καθυστέρηση της ενδομήτουσας ανάπτυξης του εμβρύου, μέχρι το εμβρυϊκό θάνατό του στα τρίμηνο II και III. Στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα μπορούν να έχουν άμεση καταστροφική επίδραση σε ένα αυγό φρούτων με μια επακόλουθη αυθόρμητη διακοπή της εγκυμοσύνης.
Από τις πρώτες όρους της εγκυμοσύνης, υπάρχει μια αύξηση της λειτουργικής δραστικότητας αιμοπεταλίων, μειώνεται η συνθετική πρωτεΐνη και ορμονική λειτουργία του πλακούντα. Ελλείψει κατάλληλης θεραπείας, ενώνεται η αύξηση της δραστηριότητας του συστήματος πήξης του αίματος. Ταυτόχρονα, προκύπτει θρόμβωση σε σκάφη πλακούντα, ανεπάρκεια πλακούντα, χρόνια υποξία, και συχνά ο εμβρυϊκός θάνατος λόγω έλλειψης οξυγόνου.
